Vrijwilliger zijn, is de moeite waard
De 63-jarige Johanna Van Bellingen is sedert 9 jaar vrijwilliger dagoppas in Hamme en omstreken. Tijdens haar vrijwilligerscarrière ging ze reeds bij 20 tot 25 klanten langs. De voornaamste taak bij haar oudste klant Maria, is babbelen. En dat doet Johanna moeiteloos.
Mijn klanten zijn picobello.
Johanna gaat momenteel tijdens de week op bezoek bij 3 klanten; voornamelijk om gezelschap te houden. Bij Maria deelt ze de nieuwtjes uit Hamme, bij Annie helpt ze breien en voor Lydia brengt ze al eens wat boodschappen mee.
Naaien, breien en knutselen zijn haar lust en leven. Ze maakt zelf haar kleren en doet kleine verstelwerkjes als vriendendienst. Haar breikunst komt van past bij haar klant Annie.
“Annie was mijn allereerste klant. Zij kan breien, maar geen breiwerk opzetten, afwerken of steken oprapen’. Als ik bij haar aankom, liggen er vaak meerdere breiwerken op mij te wachten omdat ze steken liet vallen”, grinnikt Johanna.
“Bij Annie ga ik van 11u tot 15u. We eten samen, dat vindt Annie fijn. Ik neem mijn eigen lunch mee, want Annie volgt een speciaal dieet.
Bij mijn oudste klant ga ik 1 uur in de week. Zij is blind en ik ben voor haar de lokale nieuwtjesbrenger. Dat uurtje is snel voorbij.”
Als ik ooit in een woonzorgcentrum beland, naai ik voor iedere bewoner een kussen.
Johanna was vroeger stikster, vandaar haar bedrevenheid met textiel en wol. Een overbelasting van een zenuw in haar elleboog zorgde voor een ontsteking waardoor de zenuw gekneld en gevoelloos werd. Dat alles leidde tot een verlamming van haar ene arm. Maar ze laat zich door niets tegenhouden.
"Hobbybeurzen zijn dodelijk voor mij", grapt ze. "Ik wil van alles uitproberen en kan niets laten liggen. Ik heb ooit geschilderd, maar daar ligt mijn talent niet. Wel in het gebruik van naald en draad.
Ik zorg ook nog voor mijn kleinzoon na school. Mijn zoon woont naast mij. Hij spring meermaals per dag binnen, dus dat is gemakkelijk. Ik voel me nooit alleen. Ik ga ook op vakantie naar zee met mijn vriend Marcel. Bij Marcel vind ik in het weekend mijn rust."
Klanten worden vrienden
"Toen ik weduwe werd dacht ik vaak ‘had ik maar iemand om mij te helpen’. Daarom ben ik vrijwilliger geworden. Het is echt de moeite waard om vrijwilliger te zijn. Het geeft voldoening, is goed voor je sociale contacten. Mijn klanten worden mijn vrienden, ik bouw een goede band op.
Aan de gezamenlijke vergaderingen en de reisjes voor de vrijwilligers neem ik niet deel. Ik moet regelmatig toch wat rust nemen, maar in de week ben ik er voor mijn klanten. Dat doe ik met plezier. Voor sommige klanten ben ik soms het enig contact. Ik krijg vaak de boodschap ‘had ik geweten dat het jij ging zijn, had ik al lang hulp gevraagd."
