Ze zien mekaar graag
Ze zijn allemaal mooi, de i-mensenfoto’s. Maar een van de foto’s die (bij mij) blijft hangen, is de foto van de jonge man met de vele tatoeages die in een intense verbinding staat met een oudere man. Een man op leeftijd die ergens wel content lijkt met zijn aanwezigheid, maar het toch niet echt duidelijk wil laten blijken. Op een manier van “Ja hoor, ik zie je graag en ik ben trots op je, maar we gaan het niet hardop zeggen. Zo in het bijzijn van anderen.” Levi en Roger. Kleinzoon en grootvader. Petekind en peter. Ze zien elkaar graag. Dat zie je zo op de foto.
Durf je dromen te volgen
Levi 30 jaar jong, professionele tatoeëerder met een eigen studio. Studeerde Grafiek aan het KASK (Koninklijke Academie voor Schone Kunsten ) in Gent en heeft van zijn hobby zijn beroep gemaakt. Zijn tattoos zijn allen gelinkt aan mensen, plaatsen en herinneringen. Het zijn weergaven van ontmoetingen, eerbetonen en gebeurtenissen. Het is het verhaal van de jonge geschiedenis van Levi.
Zijn levensvisie: durf je dromen te volgen. Pak aan wat op je pad komt. Het maakt niet uit wat je overkomt; het gaat erom hoe je het aanpakt. Kan tellen als mooi levensmotto.
Zijn tattoostudio was recent tijdelijk gesloten omwille van de coronamaatregelen, terwijl tatoeëerders altijd goed beschermd met een mondmasker en handschoenen werken. Maar ook dan verveelde Levi zich niet. De sluiting gaf hem tijd om nieuwe ontwerpen te maken, te tekenen.
Ze zien elkaar graag, maar hij gaat het nooit zeggen
En dan Roger, 87 jaar, fervent kaarter en bezitter van minstens 100 kaarttrofeeën. 66 jaar gehuwd met Juliette. Roger is slechtziend en heeft slechte knieën; oma Juliette is zeer hardhorig en kan niet meer alleen blijven. De verhalen over vroeger zitten nog goed in haar geheugen en blijven verteld worden. Ze verblijven samen in een woonzorgcentrum. Roger kan in het wzc opnieuw zijn kaarttalenten bovenhalen.
Levi woonde in zijn jeugdjaren bij z’n beide grootouders, ze hebben een hechte band. Roger miste geen enkele voetbalwedstrijd van Levi in 10 jaar tijd. Het zijn dingen die bijblijven en die getuigen van ‘graag zien’. Levi praat graag met zijn grootvader; hij vraagt veel en gaat - meer dan vroeger - op zoek naar de mens Roger.
Roger heeft een carrière als ploegbaas in een katoenfabriek aan de Heuvelpoort (Gent) achter de rug. Tweehonderd naaisters had hij onder zijn hoede.
Het samenwerken met 200 vrouwen zal er wel ergens voor tussen zitten dat Roger een geboren verhalenverteller is; hij is een showman, een geboren entertainer en een overdrijver eerste klasse.
Maar over zijn gevoelens praat hij niet en zijn emoties toont hij niet. Een serieus diepgaand gesprek met hem hebben kan je niet. Naarmate hij ouder wordt, wordt hij vaker emotioneel. Levi vertelt dat Roger zijn Juliette super graag ziet, maar dat hij dat nooit luidop zal zeggen.
De casanova in hem wordt wakker
Via via werd Levi gevraagd om mee te werken aan de fotoshoot voor i-mens. Hij gaat er graag op in, maar er is heel wat overredingskracht nodig om z’n grootvader mee te krijgen. Te meer omdat op dat moment Juliette in het ziekenhuis ligt.
Voor Levi was de fotoshoot de kans om z’n grootvader nog eens uit zijn kot te lokken en hem mee te nemen in een rit door Gent. Het lukt! Terwijl ze aan de Heuvelpoort passeren duidt Roger de plaats aan waar hij vroeger ‘ns gevallen is met zijn fiets. Hij werkte op dat moment voor een slager en bracht vlees rond in een mand op de fiets. Hij viel en het vlees viel verspreid over de grond, maar geen probleem; Roger veegde het vlees af en leverde het ‘netjes’ af aan huis.
Tijdens de foto opnames wordt Roger goedgezind. Hij is megacontent dat ze goed gesoigneerd worden met koffie en koekjes. Hij ontpopt zich bovendien tot een ware casanova want hij voelt zich duidelijk in opperbeste stemming nu hij omringd is door een groepje vrouwen. Hij geniet.
Achteraf is hij trots dat hij heeft kunnen meewerken aan deze fotoshoot.
En voor Levi is, wat eerst een mission impossible leek, nu een mission accomplished. Opzet geslaagd.
