Werken in de corona frontlinie. Inge en Sylvia deden het
Collega’s Inge Theunynck (rechts op de foto) en Sylvia Carpentier (links) sprongen in de bres in WZC De Groene Verte vzw in Merkem. Op slag stonden ze midden in de frontlinie tegen Covid-19. Hun gezin en familie waren ongerust, maar ze kregen hun volle steun.
Inge (33j) is i-mens verzorgende en woont in Merkem met haar man en 3 dochters.
“Het deed snel de ronde dat het WZC getroffen was door corona. Op school, bij de bakker ..., overal waar je ging was er lichte paniek. Merkem stond vol met journalisten. Onze rustige gemeente werd ineens bekend.”
Omdat mijn hart en gedachten naar hen uitgingen.
“Ik ken veel mensen die daar werken en die ook ziek werden. Ik heb niet getwijfeld toen ik een e-mail kreeg van mijn verantwoordelijke dat ze in de Groene Verte dringend hulp nodig hadden. Ik heb mij direct kandidaat gesteld.
Thuisverpleegkundige Sylvia (41j), mama van 2 tieners, kreeg een gelijkaardige oproep via sms. Ook zij sprong meteen in. “Ik wilde mij nuttig maken, bekeek het als een nieuwe uitdaging, een middel om ervaring op te doen.”
Sylvia werd ingezet op een niet-Covidafdeling, maar kwam direct in contact met 4 besmette bewoners. “Het werd meteen werken in wit pak.”
Het was dweilen met de kraan open
“De eerste dag in het WZC was het echt je draai zoeken. Er was nauwelijks tijd voor uitleg en opleiding. Ik zal vol adrenaline. In het begin was het dweilen met de kraan open door de toenemende besmettingen en het overlijden van bewoners. Gelukkig werd het tegen het weekend minder hectisch en vonden we meer stabiliteit.”, vertelt Inge.
Mijn kinderen zeiden dat ik zot was.
Voor mij was het grensverleggend werken. We stonden meteen midden in de frontlinie. Mijn familie was trots, maar mijn kinderen zeiden dat ik zot was”, lacht Sylvia.
“Ik werd niet enkel voor verpleegkundige taken ingeschakeld, maar ik deelde ook de boterhammetjes rond, hielp mensen op het toilet … Ik had een beetje een stagiair gevoel. De bewoners zagen ons graag komen en je kreeg de kans om ze goed te leren kennen.”
Beiden zijn het erover eens: ze voelden zich nooit onveilig en hadden genoeg beschermingsmateriaal ter beschikking. “En we werden regelmatig getest”, zegt Inge. “Ik zou dit onmiddellijk terug doen. Het was een grote ervaring en ik heb heel veel bijgeleerd. Maar vast in een WZC werken? Neen, ik heb meer variatie nodig. Ik geef bij deze een dikke pluim aan de mensen die dit dag dagelijks doen.”
Het was superfijn om met Inge samen te werken.
Ook Sylvia blijft in de thuisverpleging werken. “Ik heb dit graag gedaan. Het was een kans om in een nieuwe omgeving met andere mensen te werken. Ik vond het interessant en het was superfijn om met Inge samen te werken. We hebben een goede klik. Maar ik voelde me in het WZC opgesloten. Deze ervaring leerde me dat ik mijn job in de thuisverpleging nog heel graag doe.”
“We hebben leuke mensen leren kennen en ondanks de zware omstandigheden toch vaak gelachen”, geeft Sylvia mee.
“Dit was ook nodig om elkaar recht te houden”, sluit Inge af.
Lijkt een job in de zorg jou wel wat?
Bekijk dan nu onze vacatures of bel ons op 078 15 25 35.
Je kan aan de slag in 1 van onze thuiszorgdiensten, ondersteunende diensten, kinderdagverblijven, diensten voor opvoedingsondersteuning of woonzorgcentra.
