Die morgen bij de bakker ... Mag ik een taart waar 105 kaarsjes op kunnen?

Maria Gilen

Op donderdag 27 mei 1915 liet Maria Gilen voor het eerst luidkeels van zich horen. Ze wordt geboren in een tijdperk waar een wereldoorlog woedt, waarin het algemeen enkelvoudig stemrecht voor mannen nog niet bestaat (vrouwen hebben er een tweede wereldoorlog voor nodig), de betaalkaarten en smartphones nog niet zijn uitgevonden ... Maar de soldaten dragen wel een mondmasker om het giftige mosterdgas niet in te ademen. Ontdek het verhaal van Maria Gilen, de (bijna) oudste klant van i-mens.

100 jaar, dat is nog jong. Maar 105!

Maria Gilen is de (bijna) oudste klant van i-mens. Maria woont zelfstandig in een assistentieflat van het Woonzorgcentrum St Eligius . Ze wordt geholpen door een team verzorgenden en verpleegkundigen.

100 jaar, dat is nog jong”, zegt ze, “dan kan je nog met alles mee. Maar 105 jaar? Dat begint te wegen.

Maria heeft een goed gevuld en boeiend leven gekend.

Ze is altijd zeer sportief geweest. In haar jeugd zwom ze met haar vader regelmatig het Donkmeer over. Dat heeft haar lichamelijk sterk gemaakt.

Haar lief (later haar echtgenoot), was in WO II krijgsgevangene in Oostenrijk. Ze reisde hem achterna om dicht bij hem te kunnen zijn. In de beenhouwerij waar ze werkte voor kost en inwoon, was het keihard werken. Maar ze konden tenminste samen slapen. Ze wou graag zwanger worden, maar er zijn nooit kinderen gekomen. Haar groot verdriet tot op vandaag.

Haar man werkte in de kernfysica, telkens vele maanden na elkaar, 7/7. Daarna had hij soms 3 maanden verlof. Tijdens die maanden reisden ze samen op schepen van de lange omvaart de wereld rond. De vele souvenirs in haar flat zijn stille getuigen van alle landen die Maria bezocht. Ze is een wereldburger.

De reisindrukken en de kennismaking met verschillende culturen zijn onuitwisbare herinneringen die mee vorm hebben gegeven aan haar sterk karakter. Het liefst zou ze onafhankelijk zijn en wil ze eigenlijk nog steeds geen poetshulp in haar flat.

Ze moest vroeg afscheid nemen van haar compagnon de route. Hij was slechts 45 jaar. Maria is altijd alleen gebleven. Even was er sprake dat ze zou intreden in een klooster, maar ze wordt geweigerd omdat ze getrouwd is geweest. In de jaren daarna heeft ze het beste van zichzelf gegeven. Ze is een erkend filantroop. Jaren heeft ze zich vrijwillig ingezet voor haar zieke medemensen. Een mantelzorger avant la lettre.

Haar eigen kleine leger

Ze bleef mobiel… tot corona zijn intrede deed. Die verplicht haar binnen te blijven en haar mobiliteit ebt weg. Ze is ondertussen ook slechtziend en slechthorend. Communiceren gaat steeds moeilijker, maar de vele verhalen blijven. En haar zorgverleners zijn welwillende toehoorders.

Maar liefst om en bij de 25 verschillende zorgverleners komen bij haar over de vloer; verzorgenden en verpleegkundigen. 7 dagen op 7, de klok rond wordt de dagelijkse routine door hen ingevuld. Er wordt gekookt, gepoetst, gewassen , medicatie gehaald en klaargezet, gedoucht, spuitjes gezet, gestreken … gelachen en gebabbeld.

Maria vertelt graag over haar eigen geschiedenis, over de jonge gelukkige jaren. Ze heeft graag dat er jonge mensen bij haar komen, zo maakt ze kennis met een andere leefwereld Ze vindt jonge mensen boeiend en zo geeft ze haar verhalen door aan nieuwe oren.

Dit kleine leger zorgverleners zijn haar ’kindjes’. Ze ziet ze allemaal even graag. Net zo graag als haar familie destijds.

Eén van de soldaten van Maria’s eigen legertje is verzorgende Kathleen.

Afwisselende en boeiende omgeving

Kathleen Van den Berghe heeft 24 jaren anciënniteitsjaren op haar teller en is zowat bij alle leeftijden aan het werk: van baby’s tot hoogbejaarden. Dit is de perfecte weerspiegeling van de klanten waar i-mens als organisatie voor staat.

Ik ben blij dat ik in afwisselende en boeiende omgevingen aan de slag ben.

Kathleen is zeer flexibel. Ze werkt zowel bij klanten thuis als in de CADO’s (= Collectieve Autonome Dagopvang), leert werken met de nieuwe smartphone toepassingen binnen haar job, werkt zich in met nieuwe verantwoordelijken …

Kathleen staat (o.a.) in voor de wekelijkse douche en haar wasbeurt van Maria. Ze brengt haar regelmatig naar de schoonheidsspecialiste voor een deugddoende gelaatsverzorging en een nieuw laagje nagellak. De lockdown heeft ook hier voor een stop gezorgd.

Het covid-19 virus zorgt in het werk van Kathleen voor heel wat aanpassingen. Beschermingsmateriaal is essentieel, een goede handhygiëne en zo-goed-als-mogelijk afstand bewaren. Voor haar vaste klanten vormt dit geen probleem; ze kennen elkaar al jaren en een mondmasker vormt geen beletsel. Maar bij een klant met dementie zorgt dit voor heel wat onbegrip en angst. Het is geen gemakkelijke klus. Maar moeilijk gaat ook.

Doe wat jíj wil doen

Laat je niet beïnvloeden door anderen, doe wat jij wil. En wat er ook gebeurt, laat je oren niet hangen en doe verder.

Van Maria leert Kathleen een belangrijke levensvisie: laat je niet beïnvloeden door anderen, doe wat jij wil. En wat er ook gebeurt, laat je oren niet hangen en doe verder.

Dat kan tellen als levensmotto. Misschien moeten we er met z’n allen eens over nadenken.

Onze duizendpoot kijkt niet echt uit naar haar pensioen (op 2 maart 2022); daarvoor doet ze haar werk te graag. Maar stilzitten zal er niet bij zijn. Eindelijk krijgt ze dan tijd voor haar creativiteit: schilderen en tekenen. Haar 2 dochters en 4 kleinkinderen vragen ook hun deel van de aandacht.

We zien het al aankomen… Kathleen zal het drukdruk-drukdruk-druk hebben.

Maria vermoedt dat er een verjaardagsfeest zal georganiseerd worden, alleen weet ze niet hoe dit in coronatijdperk zal verlopen. Ze neemt met plezier deel, en is er van overtuigd dat dit haar laatste verjaardagsfeest zal zijn. Want 105 jaar, dat begint te wegen….

O ja, tegen een chocolaatje en een glas rode wijn zegt Maria steevast ‘laat maar komen’.

Ook interessant