Studente Charlotte kwam, zag en blijft.
Studente Charlotte sloot haar tweede opleidingsjaar maatschappelijk werk succesvol af. Nog eentje en dan studeert ze af als maatschappelijk assistente. Ondertussen zit ze niet stil. Ze werkte deze zomer als jobstudent in een pluktuin, werkt in de bakkerij van een groot warenhuis en gaat om de 2 weken op zaterdag aan de slag als oppasser bij Hugo, een man met Alzheimer.
Ik heb gewoon vrijwilligerswerk ingetikt op Google
Op hogeschool PXL, richting sociaal werk, moeten tweedejaarsstudenten 30 uur verplicht vrijwilligerswerk opnemen. “Geen gemakkelijke opdracht in volle coronatijd. Probeer maar iets te vinden”, vertelt Charlotte Demandt (22).
Hoe vond ze toch i-mens? “Ik heb simpelweg vrijwilligerswerk op Google ingetikt, lacht Charlotte, “en zo kwam ik bij i-mens uit. Ik maakte direct een afspraak met coördinator Grisilde Koolen.”
Alles loopt vlot
“We hadden een heel open gesprek en Grisilde stelde mij onmiddellijk op mijn gemak. Het gegeven dat - als mijn vrijwilligersopdracht niet lukte - , er geen potten gebroken waren, deed mij de stap zetten om te beginnen.”
Lang hoefde Charlotte niet te wachten om ingeschakeld te worden, want bij Hugo en Gerarda keken ze uit naar de komst van een oppasser.
“Hugo heeft de ziekte Alzheimer
en kan nog weinig alleen. Zijn echtgenote zocht iemand om iedere zaterdag, tijdens de openingsuren van de winkel, de hele dag op Hugo te passen. Hij heeft hulp nodig bij eten en drinken en om naar het toilet te gaan. Bovendien kan hij niet alleen gelaten worden omdat hij risico loopt om te vallen.”
Dit is zo boeiend om te doen
Charlotte laat Hugo en Gerarda niet los
“Vanaf het eerste moment hadden wij een goede klik. Ik vraag hem wat hij wil doen en stimuleer hem om buiten te gaan, want de hele dag binnenzitten, dat is niet gezond. Wij gaan of fietsen met de duofiets. Of we spelen een gezelschapsspel, afhankelijk van waar hij zin in heeft.”
De 30 verplichte uren waren in een vingerknip gepasseerd en Charlotte wou Hugo niet loslaten. “Ik heb een heel goede band met Hugo. Daarom hebben we in overleg met Grisilde, Gerarda en Hugo besloten dat ik om de 2 weken als i-mens vrijwilliger op zaterdag blijf komen. “Maar de overige zaterdagen moesten ook nog ingevuld worden en er waren op dat moment geen vrijwilligers meer vrij.”
Charlotte weet van aanpakken en lanceert via de school een oproep naar haar medestudenten om zich kandidaat vrijwilliger te stellen. Het lukt. Verschillende studenten melden zich en de overige zaterdagen worden ingevuld.
“Dit is zo boeiend om te doen”, stelt Charlotte. “Je leert 1 op 1 een andere leefwereld kennen, je verkent het werkveld en je bouwt een band op. Deze ervaringen komen zeker van pas in mijn latere werkomgeving.
Vrijwilligerswerk helpt grenzen verleggen
“Dit vrijwilligerswerk heeft mij enorm geholpen om over mijn sociale angsten heen te komen. Vroeger zou ik dit nooit gedaan hebben, want ik had een ernstige angststoornis. De oppas bij Hugo valt zo goed mee, dat ik die angsten heb overwonnen. Ik raad het iedereen aan. Wat ik graag meegeven aan collega-studenten? Probeer het, laat je niet afschrikken. Het loont zeker de moeite.”
Vrijwilliger worden bij i-mens?
Maak mee het verschil met onze meer dan 2200 vrijwilligers voor mensen die zorg nodig hebben.
