Katia heeft MS, maar wordt goed omringd
In 2011 werd het leven van Katia (47) en haar familie op z’n kop gezet. De diagnose multiple sclerose (MS) sloeg in als een bom. Van de ene op de andere dag kon Katia niet meer lopen. Haar wereld werd drastisch kleiner en de simpelste dagelijkse handelingen werden onmogelijk. Vandaag is ze bedlegerig en volledig afhankelijk van de hulp om haar heen. Ondanks alle moeilijkheden blijft Katia vechten, vastberaden om het leven zoveel mogelijk te omarmen.
Omringd door liefde en zorg
“De diagnose was een heel heftig moment”, steekt Roland van wal. Hij is de vader van Katia. “We bleven optimistisch vooruitkijken, maar we hadden nooit gedacht dat het zo snel zou gaan.” Katia voelt zich gezegend met warme mensen die haar elke dag bijstaan. Haar vader nam een bijzondere belofte op zich. Hij komt elke dag minstens 2 uur bij haar langs om te helpen in het huishouden en gezelschap te bieden. “Het is soms zwaar,” zegt Roland daarover, “maar ik wil er zijn voor mijn dochter.”
Moeke, ik wil bij jou blijven tot het einde
Ook Katia’s stiefzoon speelt een cruciale rol in haar leven. “‘Moeke, ik wil bij jou blijven tot het einde. Ik wil er voor jou zijn’, zei hij tegen mij. Dat greep echt naar mijn keel”, vertelt Katia ontroerd.
Nadine en Maïté maken mijn dagen lichter
Naast de steun van haar familie, kan Katia rekenen op verzorgenden Maïté en Nadine. Beide dames hebben inmiddels een grote plaats in haar hart veroverd. “2 schatten van dames”, noemt Katia hen. “Ze doen de boodschappen en maken mijn maaltijden klaar. Ik kan zo genieten van een biefstuk met satékruiden.”
Dankzij hen blijft het voor mij als mantelzorger draaglijk. Niemand hoeft dit alleen te dragen
De hulp gaat verder dan alleen het praktische. Maïté en Nadine bieden ook een luisterend oor en maken de dagen lichter met hun aanwezigheid. “We tetteren aan 1 stuk door. Maïté zingt vaak en als ze even stil is, roep ik: ‘Hé, het is stil aan de overkant!’ We hebben een geweldige band. Dat is zo belangrijk als je zoveel tijd samen doorbrengt”, zegt Katia.
De hulp van Maïté en Nadine geeft ook Roland een gerust gemoed. “Dankzij hen blijft het voor mij als mantelzorger draaglijk. Want niemand kan en hoeft dit alleen te dragen”, besluit hij.
