In goed gezelschap: Carine is vrijwillige oppashulp
Door Evelien De Cock
Carine (65) ging met pensioen en wilde meteen haar vrije tijd op een zorgende manier invullen. Vrijwilliger worden bij i-mens is dan een prima idee. Carine neemt contact op met i-mens en na een paar gesprekken begint ze als vrijwilliger. 5 jaar is ze nu al oppashulp.
Zoek je, net als Carine, naar een fijne en zorgende manier om jouw vrije uren in te vullen?
Carine begint 1 namiddag per week als vrijwilliger. Ze is dan overdag oppashulp bij een oudere man die voor zijn hulpbehoevende vrouw zorgt.
Wanneer de man gaat sporten, blijft Carine bij zijn vrouw. Ze kijken samen televisie, Carine helpt haar naar het toilet en helpt bij het eten en drinken.
Carine blijft bij het koppel tot het overlijden van de vrouw.
Ze kon het zelf niet vertellen, maar je kon haar dankbaarheid zien. Elke keer wanneer ik haar vroeg ‘Mag ik volgende keer terugkomen?’, lachte ze.
In stilte genoot de vrouw van Carines gezelschap, en de man kreeg dankzij haar hulp een zorgeloos moment voor zichzelf en zijn hobby.
De rest is geschiedenis. Voor Carine is dit het 5de jaar dat ze oppashulp doet.
“Afhankelijk van wat je zelf (fysiek) aankan, koppelt i-mens je na een kennismakingsgesprek aan een goede match. Daarna organiseert je regioverantwoordelijke een gesprek met jou en de aanvrager om te zien of het wederzijds klikt. Je kan zelf kiezen hoe vaak per week je beschikbaar bent en welke taken je wil doen. Zo ben ik bijvoorbeeld een tijdje elke zaterdagvoormiddag 2 uurtjes Rummikub gaan spelen bij iemand," vertelt Carine.
Carine start dan wel als dagoppas, nu is ze vooral 's nachts oppashulp. Ook dan is haar hulptaak heel afwisselend: samen eten, iemand in bed helpen als dat moeilijk gaat, gezellig praten of samen tv kijken, een wandeling maken, gezelschapsspelletjes spelen …
"Zelfs met een gezellige babbel maak je vaak echt het verschil", vertelt Carine.
Carine haalt ook zelf veel voldoening uit haar vrijwilligerswerk als oppashulp.
Het leven is vaak heel hectisch. De mensen bij wie ik langsga, zijn ouder en stralen rust uit. Ze vertellen me soms zo’n mooie verhalen. Bij oppaswerk word je echt een deel van elkaars leven en dat vind ik mooi.
Na het overlijden van de vrouw, wordt Carine vrijwilliger bij een ander koppel: eerst als oppashulp voor de man, die aan dementie lijdt. Na zijn overlijden, doet ze de nachtoppas voor de vrouw. Tijdens de coronacrisis zijn er minder oppasvrijwilligers, dus blijft Carine vaker bij haar.
Carine: "Dat was eigenlijk heel gezellig. Zij wist hoe het ging met mijn kinderen, mijn kleinkinderen, mijn man. Je bent een vrijwilliger, maar op den duur heb je echt een diepe band opgebouwd. Ik was een deel van haar leven geworden, en zij een deel van dat van mij."
Carine is blij dat ze vrijwilliger is en zo als oppashulp werkt: "De mensen op wie je past, zijn altijd blij je te zien en ze appreciëren jouw hulp echt én je bepaalt zelf hoe vaak per week je oppast. Het is uitdagend, afwisselend en het geeft jezelf als oppashulp veel voldoening. Heb je tijd om het te doen? Dan raad ik je dit vrijwilligerswerk volledig aan.”
