Drukke jongens en stille meisjes. Of omgekeerd?

Een kennis van mij zei ooit “Doe toch niet zo feministisch. Jongens zijn gewoon anders dan meisjes. Mijn zoon kreeg geen jongensspeelgoed en al zeker geen wapens(speelgoed). Tot hij met een banaan in de hand rondliep, de banaan op iedereen in huis richtte en schreeuwde ‘Pangpang, je bent dood’. Mijn dochters hebben dit nooit gedaan.” Ik dacht nog bij mezelf ‘en toch ligt het aan jouw opvoedingsmethode’. Maar ik blijk ongelijk te hebben.

Testosteron versus progesteron

Huh?

Observatie toont aan dat direct na de geboorte jongens langer naar objecten kijken en meisjes langer naar gezichten. Jongens liever naar bewegende ruitenwissers dan naar pratende mensen.

Meisjes kiezen vaker voor zachte, lichtgekleurde knuffels. Jongens hebben liever harder, felgekleurd speelgoed.

Meisjesbaby’s zijn goed in het imiteren van kleine bewegingen, en kopiëren als peuter interactie door bijvoorbeeld ‘mama en papa’ na te spelen. Jongens imiteren meer op actie, zoals autorijden: broembroem!

Jongens hebben andere hormonen dan meisjes: testosteron tegenover progesteron. Jongens hebben meer van dat eerste hormoon dan meisjes. Het testosteron maakt jongens energieker en beweeglijker.

Progesteron is het typische vrouwelijk geslachtshormoon. Meisjes zien er in het algemeen daarom anders uit dan jongens.

Het verschil in hormonen maakt ook dat meisjes en jongens zich anders gedragen.

Wie is nu het drukst?

De hersenen van meisjes rijpen sneller dan het jongensbrein. Ze leren meestal sneller tekenen en kleuren binnen de lijntjes.

Jongens gaan meer uitzoeken hoe voorwerpen in mekaar zitten. Ze praten niet over gevoelens en emoties. Ze drukken problemen en stress vooral lichamelijk uit. Een jongen die in zijn hoofd met allerlei dingen bezig is, kan niet stil blijven zitten. Hij moet dit lichamelijk uiten en wordt (hyper)actief. Dat ziet er soms druk uit.

Meisjes praten liever. Als meisjes zich niet goed voelen, piekeren ze vaker en worden stiller. Dit lijkt rustiger..

Er zijn verschillen… maar…

Onthoud vooral dat de verschillen niet zo uitgesproken zwart-wit zijn als we hierboven beschreven. Er zijn verschillen tussen jongens en meisjes, maar beide seksen verschillen ook onderling.

We spelen in deze blog vooral de kaart van de hormonen als ‘boosdoeners’, maar weet dat hormonen slechts voor een deel ons leven en gedrag bepalen. Onze ruime omgeving speelt minstens een even grote, zo niet grotere rol.

Wie we zijn, hoe we reageren op zaken, wat onze interesses en talenten zijn, is het resultaat van een niet-zo-simpele samenloop van onze genen, de omgeving waar we opgroeien, onze ouders, cultuur, enz.

Zo zijn er eigenlijk meer verschillen tussen mannen onderling en tussen vrouwen onderling, dan tussen die twee ‘groepen’ (en eigenlijk kunnen we mensen ook niet enkel opdelen in m versus v, want laten we queer en transgender mensen niet vergeten).

Jongens kunnen dus ook gevoelig, stil, bezorgd zijn en meisjes energiek en analytisch.

Vanuit onze humanistische visie erkennen en waarderen we complexiteit en variatie in en tussen mensen.

Als je je wilt verdiepen in deze verschillen, tik ‘ns ‘is er verschil tussen meisjes en jongens’ in op Google. Je zal er een tijdje zoet mee zijn.