Samen blijf je, ook al ben je apart
Door Eline De Baets
Wouter Deprez schreef samen met ons een groepsgedicht tijdens de Poëzieweek van 2021. 'Samen' was niet toevallig het thema. Onbezorgd samenzijn is iets waar we allemaal naar uit kijken in deze tijden. Lees nu het resultaat. En ontdek wat Wouter ervan vond om met ons te dichten.
Hoe vond je het om samen een gedicht te schrijven?
"Normaal gezien is schrijven een eenzame gebeurtenis. Het deed me deugd om eens iets samen te doen. Zeker nu we allemaal thuis zitten."
Het is straf wat je in groep kan schrijven.
Wat vind je van het resultaat?
"Ik was verrast door de hoeveelheid en kwaliteit van de inzendingen. Er zijn grote dichters aanwezig in ons land. We zagen er een paar aan het werk deze week.
De slotregels zijn erg ontroerend. Het groepsgedicht heeft mijn hart verwarmd."
Hoe verliep het schrijfproces van je eigen gedicht?
"Ik schreef het gedicht op de plek waar ik alles schrijf. In mijn schommelstoel in een hoekje apart met uitzicht op de tuin. Daar vind ik rust."
Eens ik ‘in the zone’ ben, begin ik te spelen en knutselen met woorden. Voor mij het plezantste wat er is.
"Ik had niet meteen inspiratie, maar dat heb ik nooit. Door de jaren heen leerde ik niet te wachten op m’n muze, maar ze zelf op te zoeken."
Waar kijk je het meest naar uit om terug samen te doen?
"Spontane bijeenkomsten. Vrienden tegenkomen op straat en voorstellen om samen te barbecueën. Iedereen neemt iets mee, je drinkt een pint samen en het wordt laat … Dat zijn de ‘geestigste’ momenten voor mij."
We raken hier samen uit. Er komt een betere tijd.
Is er een boodschap die je nog wil meegeven?
"Veel mensen hebben het nu ontzettend moeilijk en voelen zich alleen. Dat is heel normaal. Maar ik denk dat ze minder alleen zijn dan ze op dit moment denken. Velen maken dit nu door. Ze zijn niet alleen. Die gedachte kan ze misschien helpen."
Wouter leest groepsgedicht voor
Benieuwd naar Wouters versie?
Hou op Valentijn onze Facebook en Instagram in de gaten. ;)
Dan kan je meteen het groepsgedicht vergelijken met Wouters eigen gedicht dat hij schreef in opdracht van i-mens in het kader van de Poëzieweek.
Groepsgedicht 'Samen'
Samen zitten Zoomen, elk vanop ons eigen scherm
Samen kijken naar de cijfers, ze stijgen weer eens ferm
We joggen samen, dat is iets wat toch nog altijd mag
Ik had nog nooit gejogd, maar nu doe ‘k het elke dag!
Groepsvergadering online, zoals het nu dan moet
Onder tafel zitten we allemaal gewoon in ondergoed
De Big Bang van de kapsels is werk’lijk ongehoord
Gisteren vroeg mijn buurman of mijn kapper was vermoord
Samen zitten zuchten, samen klagen, samen beu
Samen zitten verlangen naar een krijtje op een keu
Naar een pintje en een biljart in een veel te laat café
Samen weten dat het allemaal nog niet neenee neenee
Smachtend zitten wachten op dat kleine prikje
Dat spuitje krijgt van mij een gouden strikje
Samen het leven terug kunnen vastpakken
En de liefde voor elkaar met alles- en voor altijdlijm vastplakken
Samen netflixen we series zoals Bridgerton
En wanen ons pyjamabarones en -baron
Een biertje bij de vuurschaal, dat maakt de mensen blij
En als moeder niet wil koken, dan taken we away
Niet bij de pakken blijven zitten
Door al onze gewoontes om te spitten
Tot een nieuw veel rustiger leven
Het doet ons allen opnieuw moed geven
Samen op naar morgen
Een momentje zonder zorgen
Samen met elkaar
Staat er iemand voor jou klaar?
Afstand voelde nog nooit zo dichtbij
Beperkingen nog nooit zo vrij
Rust, ruimte en warmte in je hart
Samen blijf je, ook al ben je apart
