Een luisterend oor verricht soms wonderen

Door Eline De Wit

Ik word aangekeken door 2 mensen met een warme glimlach op het gezicht. Yves, een kranige zeventiger, vergezeld door Annie, verzorgende bij i-mens en zonnestraal 24 uur op 24. Zelf staar ik terug vol bewondering, wetend wat voor heftig verhaal ze beiden te vertellen hebben. Op Allerzielen praten ze met ons over het verlies van dierbaren in hun leven.

In goeie en slechte tijden

Yves verloor zijn vrouw, Monique, bijna 2 jaar geleden. Een zware klap als je 60 jaar lang lief en leed hebt gedeeld. Alles deden ze samen. Waar Yves was, zag je Monique. En omgekeerd.

“Ik was 18 jaar volleybalcoach. Toen Monique 5 jaar terug zwaar ziek werd heb ik gezegd ‘nu ga ik eens coachen voor mijn eigen vrouw’. Ik heb mezelf toen volledig weggecijferd en alles op alles gezet voor haar. Maar ik heb de strijd verloren. Iets wat ik nog steeds niet achter me kan laten.” “Aan het altaar beloofden ze er voor elkaar te zijn in goeie en slechte tijden en dat heeft Yves ook letterlijk waargemaakt”, getuigt verzorgende Annie.

Hoe mijn ziel weer kleur kreeg

Daar sta je dan. Je blijft alleen over. Met een perfect werkend lichaam, zonder leven in de ziel. Hoe overleef je in godsnaam zoiets? “Je moet de situatie kunnen accepteren om verder te geraken. Dat zeg ik nu, want ik heb eerst diep gezeten. Toen de situatie met mijn vrouw uitzichtloos werd, hebben we zelfs overwogen om samen te verdwijnen. Die donkere gedachten ben ik gelukkig kwijt door de madam die hier nu naast mij zit (Annie heeft krop in keel). ”

“Zonder verzorgende Annie zat ik hier nu niet.” – Yves

Annie heeft me leren praten, praten, praten. Elk gevoel kan en mag ik bij haar uiten, dat werkt heel bevrijdend. Moeilijkheden kan ik nu aanvaarden in plaats van ontwijken. Ik kan voorzichtig terug genieten van foto’s, oude herinneringen en muziek. Gepaard met tranen van geluk én verdriet.”

Voor 150%

Een half jaar geleden verloor Annie haar man. Dat heeft ervoor gezorgd dat ze Yves nu 150% begrijpt in plaats van 80%. “We spreken dezelfde taal en voelen elkaar erg goed aan. Ik leer nu ook veel van Yves, doordat ik zie hoe hij die moeilijke periode heeft aangepakt.

De pijn in mijn hart neem ik erbij. We moeten er het beste van maken en genieten van het leven, met grote G.”